Anoreksja niewątpliwie stała się jednym z najpoważniejszych problemów XXI wieku. Zapadają na nią coraz młodsze osoby- zwłaszcza dziewczyny między 11 a 19 rokiem zycia, wchodzące w okres dojrzewania. Nie oznacza to natomiast, że problem ten tyczy się jedynie płci żeńskiej. Szacuje się, że mniej więcej 7% chorujących to mężczyźni.

Czym tak realnie jest zatem anoreksja, jakie ma objawy i skutki , a dodatkowo przede wszystkim w jaki sposób z nią walczyć? Pomiędzy osób chorych na anoreksję panuje przekonanie, że kontrola ilości jedzenia jest niczym innym, jak jedynie udowodnieniem spersonalizowanej siły chce. Anorektycy myślą, że dzięki temu posiadają kontrolę nad własnym życiem. W rzeczywistości jest to zaburzenie odżywiania prowadzące w znaczącej liczbie przypadków do śmierci. Mogłoby się wydawać, że anoreksja to jedynie choroba ciała. Nieustanne zmęczenie, bezsenność, kłopoty z sercem, ból przy każdym ruchu to z pewnością fizyczne skutki wygłodzenia organizmu. Anoreksja to natomiast choroba umysłu, psychiki, duszy. Zazwyczaj zapadają na nią mężczyźni i kobiety niepotrafiące znaleźć się w społeczeństwie albo takie, które pragną w jakiś sposób poinformować otoczenie o swoich własnych problemach z którymi sobie nie radzą. Jest to swoisty rodzaj wołania o pomoc.

Cała tragedia zaczyna się w większości wypadków od preferencje zgubienia paru kilogramów. niestety wraz ze wzrostem intensywności i ilości ćwiczeń maleje liczba kalorii w diecie. Posiłki stają się monotonne, ubogie w wartości odżywcze , a oprócz tego starannie zważone i wyliczone co do grama. Przychodzi czas, kiedy anorektyk ogranicza swój jadłospis do jednego rodzaju żywności, przykładowo kromki chleba popitej szklanką wody. Mimo szybkiego spadku wagi i centymetrów, chory dalej postrzega się jako osobę grubą. Długotrwałe głodzenie organizmu niesie za sobą tragiczne w skutkach zmiany fizyczne. Brak wydolności organów wewnętrznych, anemia, osłabienie, wypadanie włosów to wyłącznie niektóre efekty drastycznej diety. Zazwyczaj anoreksja kończy się śmiercią spowodowaną wycieńczeniem lub problemami z sercem. Jeśli natomiast choroba zostanie wykryta wcześnie, możliwa jest pomoc choremu.

Konieczne jest odizolowanie pacjenta od dotychczasowego środowiska, pomoc psychologów oraz dodatkowo lekarzy psychiatrii ale głównie doradztwo bliskich.

Więcej informacji: profil.